Give me love like never before.

     Jak od dawna wiadomo, każdy z nas chciałby kochać i być kochanym. Potrzeba miłości jest bowiem potrzebą wyższą. Zostaliśmy stworzeni po to, by darzyć miłością. Możecie się zastanawiać, czemu to właśnie mnie, niedoświadczoną nastolatkę, nabrało ta takie tematy. No cóż, czasem i ja mam takie przemyślenia: "Kiedy przyjdzie czas na mnie?" 

"To,czego chcesz, przychodzi do Ciebie zawsze inaczej, wcześniej, później, w niedobrze, w nadmiarze."

     Czy czekam? Może nie odliczam dni, kiedy na horyzoncie pojawi się książę. Może nie skupiam się jedynie na tym. Widząc jednak wokół siebie wiele zakochanych par, czasem pojawia się we mnie zazdrość.

Że mogą ze sobą rozmawiać godzinami.
Że potrafią milczeć wtuleni w siebie.
Że spędzając ze sobą czas, zarywają noce.
Że w swoim towarzystwie nie kryją emocji.
Że mają w sobie oparcie.
Posiadanie osoby, od której wiadomość wywołuje uśmiech; której spojrzenie wywołuje szybsze bicie serca; której głos potrafisz usłyszeć, choć go nie ma; jest czymś pięknym

"Jest między wami coś magicznego, nie ma co zaprzeczać. I przez tę magię trudno będzie wam zapomnieć."

     Myślę jednak, że to nie ode mnie zależy.
Przyjdzie samo, gdy wyczuje odpowiedni moment.

Albo nie przyjdzie wcale, bo uzna, że nie zasługuję.

"Mężczyzna, który jest ci przeznaczonym, przyjdzie do ciebie bez żadnej magii. (...) Przyjdzie i zostanie, choćbyś próbowała go odpędzić po tysiąckroć. Zaś taki, którego musisz siłą przywoływać, z pewnością nie jest tym twoim. Więc przyzywanie go nie przyniesie ci szczęścia, jeno ból."

Buźka :*